Ο Αδάμ, ο πατέρας της οικουμένης γνώρισε στον παράδεισο την γλυκύτητα της θείας αγάπης. Έτσι, μετά την έξωση του από τον παράδεισο για το αμάρτημα του εγκαταλελειμμένος από την αγάπη του Θεού, θλιβόταν πικρά και οδυρόταν με βαθείς στεναγμούς. Όλη η έρημος αντηχούσε από τους λυγμούς του. Η ψυχή του βασανιζόταν με την σκέψη: “Λύπησα τον αγαπημένο μου Θεό”. Δεν μετάνιωνε τόσο για την Εδέμ και το κάλλος της, όσο για την απώλεια της θείας αγάπης, που προσελκύει ακόρεστα την ψυχή στον  ...