«Πριν ένα χρόνο περίπου ήρθε στο Μοναστήρι μας κάποια κυρία με μεγάλο πρόβλημα υγείας. Της βρήκανε καρκίνο σε καλπάζουσα μορφή στο ήπαρ. Αυτό συνεπάγεται μια πορεία ζωής πολύ σύντομη. Εκείνη έλεγε:
– Εγώ έχω πίστη στον Χριστό. Δεν Τον παρακαλάω να με κάνει καλά. Τον παρακαλάω να κάνει ό,τι θέλει σ’ εμένα. Αν θα με κάνει καλά, να έχω την πίστη μου. Αν νομίζει ότι είναι καιρός να φύγω, να με ετοιμάσει να Τον συναντήσω!

Ήρθε λοιπόν, προσκύνησε τα ιερά Λείψανα με πολύ πόθο και με πολλή λαχτάρα και μετά έκανε τις εξετάσεις. Ήταν πολύ προχωρημένη η μορφή του καρκίνου και την επόμενη εβδομάδα μπήκε στο νοσοκομείο για χειρουργείο. Έκαναν οι γιατροί όλες τις επαναληπτικές εξετάσεις που γίνονται και την ετοίμαζαν για το χειρουργείο. Το βράδυ βλέπει στον ύπνο της κάποιους από τους Αγίους που προσκύνησε, δεν θυμόταν ποιους. Θυμόταν, όμως, τον άγιο Γεώργιο, που της είπε:
-Εγώ είμαι εδώ, μη φοβάσαι.

Ξυπνάει το πρωί και λέει στους γιατρούς και στα παιδιά της:
– Μη με χειρουργείτε, δεν έχω αρρώστια!
Ε, βέβαια, οι γιατροί θεώρησαν ότι έπαθε παράκρουση, γιατί ήταν πρόσφατα που το έμαθε, και ότι φοβάται την εγχείρηση και δεν θέλει να μπει στο χειρουργείο.
– Μη με χειρουργείτε, απόψε στον ύπνο μου με έκανε καλά ο άγιος Γεώργιος!
Όμως, οι γιατροί και τα παιδιά της επέμεναν πάρα πολύ να μπει στο χειρουργείο. Κι εκείνη –δείτε τον λογισμό της- λέει:
– Αν θέλεις, Χριστέ μου, να μπω στο χειρουργείο, να μπω..
Μπήκε στο χειρουργείο και οι γιατροί, ενώ ήξεραν από τις εξετάσεις ότι έχει επηρεαστεί όλη η κοιλιακή χώρα, δεν βρήκαν ίχνος καρκίνου. Ούτε ένα ίχνος, που να πρόδιδε την προηγούμενη κατάστασή της! ….»

π. Σιλουανός
Απόσπασμα από το βιβλίο «Δίψα για καθαρό ουρανό».