…Την ώρα που ο λειτουργός αναφωνεί “Τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν”, ουσιαστικά μας εφιστά την προσοχή, ώστε να συμμαζέψουμε τον νου στην καρδιά μας, για να εννοήσουμε το μεγάλο Μυστήριο της πίστεως. Ως ορθόδοξοι χριστιανοί πιστεύουμε σε έναν προσωπικό και ζώντα Θεό, και όχι σε κάποιου είδους μακρινό και εγωκεντρικό Θεό, βυθισμένο στη φίλαυτη ενατένιση του εαυτού Του και ανίκανο να εισέλθει σε κοινωνία με τα κτιστά όντα. Ομολογούμε τη δύναμη και την ενότητα των Προσώπων της Αγίας Τριάδος, ασπαζόμαστε μεταξύ μας τον ασπασμό της αγάπης “εν φιλήματι αγίω”.

(Απόσπασμα από το βιβλίο “Της αγάπης στίγματα”).