Ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, μία ἀπό τίς Μονές πού ἀνθίζουν στήν ἁγιοτόκο καί ἁγιοτρόφο  Βοιωτική γῆ, βρίσκεται δυτικά τῆς κωμόπολης Μαυρομματίου σέ περιοχή ἐξαίσιου φυσικοῦ κάλλους.

Στή Μονή, ἡ ὁποία ἀπέχει τρία μόλις χιλιόμετρα ἀπό τήν επαρχιακή ὁδό Θήβας –Λιβαδειᾶς, ὁδηγεῖ ὁ αὐτοκινητόδρομος  πού στρίβει ἀριστερά ἀπό τήν Ἁλίαρτο. Εἶναι ὁρατή γιά ὅποιον διέρχεται τόν επαρχιακό δρόμο, καθώς τά πανύψηλα δένδρα, πού τήν περιβάλλουν, σηματοδοτοῦν τή θέση της στό λόφο πού δεσπόζει, σέ μέρος ἀπ’ ὅπου παλαιοί καί πολυδιάβατοι δρόμοι ὁδηγοῦν στά πανέμορφα βοιωτικά χωριά: τό Μαυρομμάτι, τήν Ἄσκρη, τίς Θεσπιές…

Ὄαση πνευματική ἡ Μονή γιά ὅποιον προστρέχει  στή χάρη τοῦ Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου καί κόσμημα τῆς Βοιωτίας, σέ περιοχή ἱστορική, πού οἱ ρίζες της φτάνουν στήν προϊστορία. Σέ τόπο μέ διαρκῆ ἱστορική παρουσία, πού ἄκμασε, παράκμασε καί δέν ἔπαψε νά δημιουργεῖ ἀκόμη καί σέ ἀντίξοες συνθῆκες. Ἡ Θεσπιακή καί ἡ Ἁλιάρτια γῆ, φορτωμένες μύθους, ἱστορία, χνάρια οἰκισμῶν ἀπό διαφορετικές ἐποχές, παλαιοχριστιανικούς ναούς καί πολυάριθμα βυζαντινά ἐρημοκκλήσια, εἶναι εὔγλωττοι μάρτυρες γιά τήν ἱστορική πορεία τῆς περιοχῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου.

Περίβλεπτη ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, εἶναι χτισμένη στήν κορυφή λοφώδους ἡμιορεινῆς περιοχῆς, σέ ὕψος 303 μ., ἡ ὁποία ὀνομάζεται Κεφαλάρι. Βίγλα ἀληθινή, ἀπ’ ὅπου ἀγναντεύει κανείς τήν πανέμορφη φύση τῆς Βοιωτίας∙ λουσμένη στό φῶς ἐναρμονίζεται μέ τό ὑπέροχο τοπίο: πρός τό βορρά καί τήν ἀνατολή τό μάτι χαμηλώνει στόν εὔφορο κάμπο τῆς  Κωπαΐδας, στό νότο  καί τή δύση ἀγκαλιάζει τό πολυθρύλητο βουνό, τόν Ἑλικώνα. Ἡ πλούσια ἄγρια βλάστηση πού τήν περιβάλλει, οἱ βελανιδιές, τά πεῦκα, τά κυπαρίσσια, οἱ θάμνοι, τά ἐλαιόδενδρα, οἱ ἀμπελοφυτεῖες καί ἡ ἐπιμελημένη καλλιέργεια τῆς γῆς συνθέτουν μιά πανέμορφη ζωγραφιά τῆς βοιωτικῆς γῆς, πού τήν τρέφει ἀδιάκοπα ὁ ἀνθρώπινος μόχθος.

Ἀνηφορίζοντας τόν εὐκολοδιάβατο δρόμο πού ὁδηγεῖ στήν κορυφή, στό ξέφωτο, ὅπου δεσπόζει ἡ Μονή τοῦ Μεγαλομάρτυρα, θαρρεῖς πώς οἱ αἰσθήσεις μέσα στήν  καθαρότητα τῆς φύσης ὁλοένα καθαίρονται. Δρόμος λυτρωτικός τό ἀνηφόρισμα ἀπομακρύνει τόν προσκυνητή ἀπό τήν εὐτέλεια τῆς καθημερινότητας.
Πλησιάζοντας πρός τή Μονή, στά δεξιά τοῦ δρόμου, τό παλαιό, ἀνοικοδομημένο σήμερα, ἐκκλησάκι τῆς ἁγίας Παρασκευῆς, προβάλλει κατάλευκο, ὁδοδείκτης στήν πορεία μας, στήν ἀνάβαση, στήν περισυλλογή.
Λίγο πρίν φτάσουμε στή Μονή, ἕνα προσκυνητάρι καί δυσδιάκριτα ὑπολείμματα ἐρειπίων ἀνάμεσα σέ πρινόδενδρα εἶναι ὅ,τι ἀπόμεινε ἀπό τόν παλαιότατο ναό πρός τιμήν τοῦ ὁσίου Μελετίου, Ἁγίου τῆς βοιωτικῆς Ἐκκλησίας. Καθώς ἀνάβουμε νοερά τό κεράκι μας στή χάρη του, αὔρα λεπτή ἡ εὐλογία του, ἀγγίζει τήν ὕπαρξή μας. Βῆμα-βῆμα ἀποτάσσει ἡ καρδιά τή βοή τοῦ κόσμου, νοιώθει ὅλο καί περισσότερο πώς βρίσκεται σέ τόπο εὐλογημένο, ἁγιασμένο ἀπό τίς προσευχές ἄπειρων ἀνθρώπων, πού διάβηκαν προσκυνηματικά τά ἴδια μονοπάτια αἰῶνες τώρα.
Φτάνουμε στό ἀγνάντιο, μπρός στήν πετρόχτιστη θολωτή πύλη τῆς Μονῆς∙ ἡ ματιά σταματᾶ ψηλά στό πέτρινο ἀνάγλυφο μέ τήν εἰκόνα τοῦ Ἥρωα τῆς πίστεώς μας, τοῦ Τροπαιοφόρου καί Μεγαλομάρτυρα ἁγίου Γεωργίου∙ ἐδῶ, μέ τή χάρη Του, τό οὐράνιο μήνυμα παίρνει ὅλο καί πιό συγκεκριμένη μορφή: Γίνεται θερμή ἱκεσία στό Μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ καί ἐλπίδα  ἀθανασίας. Διαβαίνοντας μέ δέος τό κατώφλι τῆς Μονῆς, ἀπό τήν ψηφιδωτή εἰκόνα Του ψηλά ὁ ἅγιος Γεώργιος μᾶς ἀπευθύνεται μέ βλέμμα φωτεινό, προστατευτικό, πού διαχέει τή σιγουριά τῆς παρουσίας Του.

Μέσα ἀπό τήν ὀρθάνοιχτη πόρτα τῆς Μονῆς προβάλλει μπρός στά γήινα μάτια μας μιά γαλήνια εἰκόνα φυσικοῦ κάλλους, πού ξυπνᾶ τή νοσταλγία τῆς χαμένης Ἐδέμ. Τά πανύψηλα δένδρα στό κρυφομίλημά τους, τά πουλιά στό ἑωθινό καί ἑσπερινό τραγούδι τους, οἱ ἱκεσίες πού ἀναπέμπονται στόν ἱερό τοῦτο χῶρο ἀνακαλοῦν στήν καρδιά τό βιβλικό λόγο: “πάντα καλά λίαν”.
Στό κέντρο τοῦ Μοναστηριακοῦ συγκροτήματος, χώρου ἐξαγιασμένου ἀπό τή λατρευτική πράξη αἰώνων, ὑψώνεται ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου: λιτός, ἁρμονικός μέ τούς ἀρχιτεκτονικούς συμβολισμούς πού χαρακτηρίζουν τόν ἱερό χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης ἐκκλησίας ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες. Στήν κορυφή τοῦ τρούλλου λαμπερός ὁ Τίμιος Σταυρός, τό σύμβολο τῆς ὑπέρτατης Θυσίας καί τῆς Ἀνάστασης, μᾶς ὁδηγεῖ σέ μυστική κοινωνία  μέ τόν Τριαδικό Θεό καί σταλάζει στήν καρδιά τή βεβαιότητα τῆς ἀποκατάστασης τοῦ ἀρχέγονου κάλλους γιά τόν “πεπτωκότα  ἄνθρωπο”.

Η ανέγερση του νέου Καθολικού της Μονής καταγράφεται ως ένα μεγάλο σύγχρονο θαύμα του Αγίου διότι έδειξε σε μας αλλά και σε κάθε καλοπροαίρετο πιστό την δύναμη και την παρουσία των αγίων.

Τα εγκαίνια του Καθολικού τελέσθηκαν πανηγυρικά με κάθε επισημότητα στις 8 Δεκεμβρίου 2013 από τον σεπτό ποιμενάρχη μας κ. Γεώργιο και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ν. Σμύρνης κ. Συμεών, υπό την σεπτή παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, του ιερού κλήρου της ιεράς Μητροπόλεώς μας, αλλά και εκλεκτών προσκεκλημένων. Με την πάνδημη παρουσία τόσο των τοπικών αρχών, των κατοίκων του Μαυρομματίου, της Άσκρης, των Θεσπιών, της Αλιάρτου, της Θήβας, της Λιβαδειάς, αλλά και όλων των πιστών από ολόκληρη την Μητρόπολη από την Αράχωβα ως την Αυλίδα, που αγκαλιάζουν το μοναστήρι του τροπαιοφόρου μεγαλομάρτυρα.

Στο Μοναστήρι εκτός από τον κεντρικό εορτασμό της μνήμης του Αγίου Γεωργίου που τιμάται πανηγυρικά στις 23 Απριλίου, εορτάζουμε επίσης πανηγυρικά άλλες τέσσερεις επετείους. Η μια είναι την Τρίτη του Πάσχα όπου εορτάζουμε την Παναγία την Πορταΐτισσα. Αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας Της θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή μας. Η δεύτερη επέτειος που εορτάζουμε πανηγυρικά είναι στις 8 Δεκεμβρίου όπου τελούμε την ανάμνηση των εγκαινίων του Καθολικού, μαζί με την τιμή της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ελεούσας. Η άλλη επέτειος είναι στην μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου στις 3 Νοεμβρίου. Και η τελευταία επέτειος είναι στην μνήμη του Αγίου Ανδρέα του διά Χριστόν σαλού, στις 28 Μαΐου, λόγω του παρεκκλησίου εντός της Μονής που τιμάται στο όνομά του. Στην Ιερά Μονή εκτός από τα άλλα λείψανα των Αγίων τίθενται μόνιμα προς προσκύνηση τμήμα του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου, ιερό λείψανο του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, του οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου, και του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου.